Tie Quan Yin uit ANXI
Tie Guan Yin – goddess of mercy
Toen Klaas en ik onze reis naar de provincie Fujian voorbereidden, stond de plaats Anxi, na Wuyishan als tweede ‘important place to go’ op onze lijst. Als je aan fervente (Chinese) thee liefhebbers ‘Anxi’ zegt, dan antwoordden zij met Tie Guan Yin. Tie Guan Yin is zowel de naam van een thee cultivar alsook de eigennaam van een oolong thee. Tie Guan Yin uit China is een licht geoxideerde oolong, een ‘groene’ oolong die er ook letterlijk groen uitziet. Het droge blad ziet er uit als kleine bolletjes of brokjes. De blaadjes openen zich langzaam maar zeker in het warme water.
Overheidsregulering ten gevolge van milieu -en gezondheidsproblemen
We waren zeer verbaasd. ‘Anxi’ staat niet in de Rough Guide, er is daarover dus geen informatie te vinden op algemene toeristische reiscentra. We kwamen uit bij de ‘do it yourself’ methode met kaartjes en online informatie die we raadpleegden om te weten te komen hoe we dit gebied zouden kunnen inschatten. De verrassing was toch nog groot toen bleek dat dit alweer een immense stad was. We wilden heel graag de bergen in om de productie (die net 2 dagen geleden was begonnen in de lagere gebieden) mee te maken. Een gigantisch gebied (met 460.000 inwoners) waar men grotendeels Tie Guan Yin produceert. Sinds 2004 is de teelt sterk door de staat gereguleerd. Men mag niet meer zomaar bomen kappen om er thee terrasbouw op te zetten. Tegelijkertijd heeft de overheid goed geïnvesteerd in de theeteelt door educatie aan te bieden en ‘alternatieve’ voedingsstoffen aan te leveren. De boeren mogen niet meer zomaar pesticiden gebruiken. Er was teveel menselijke schade. Zeker in de lager gelegen gebieden die door de vele bergriviertjes en natuurlijke regenval steeds opnieuw ‘besmet’ worden met chemische substanties. Om dit tot een minimum te herleiden waren er grote investeringen nodig, ook om het verlies aan opbrengsten te compenseren. Nog steeds is het zo dat men enkel in de allerhoogste gebieden aan organische teelt kan doen.
Pluk en pluk is twee
Op twee dagen tijd namen we toch zeker een 8-tal keren een motortaxi. Het is makkelijk. Je hebt een adres en weet hoeveel het mag kosten (best op voorhand ergens checken). En het beweegt smooth in het verkeer. Van het hotel naar de theemarkt, van de theemarkt naar de plek waar je gaat eten, naar het hotel.
In Anxi zijn er zo’n 10.000 theewinkels of groothandelaars. Op de theemarkt zelf zijn er hiervan 2 à 3 duizend bij elkaar. Dat is evengoed een klein dorp met straten en huizen en een gigantische parking. We wandelden er rond en zagen de vele dames thee sorteren. Ze noemen de thee waar er nog twijgjes tussen zit ‘maocha’, eenmaal de blaadjes van de twijgjes gescheiden zijn, spreekt men over ‘jin cha’. De eerste thee was geplukt op 30 april en de komende dagen zou er steeds hoger geplukt worden. In deze streek is er zowel manuele pluk als machinepluk waarbij 2 mensen met een automatische plukmachine over de struiken gaan. Super interessant om te zien in de droge thee wat het verschil is. En er is natuurlijk een prijsverschil. Handpluk vereist professionele plukkers met veel kennis van zaken. Verkeerd plukken kan een slechte productie opleveren, een foute smaak omdat de theeblaadjes niet voldoende vocht kunnen verliezen. De thee wordt na de productie in droogovens gelegd waardoor ze een aangenaam zoet aroma krijgt.
Anxi is zo’n plek waar je eigenlijk enkele weken zou moeten blijven. Onderricht krijgen van enkele thee meesters die je begeleiden om kwalititeitsthee te leren onderscheiden van minder goede thee, praten met boeren over hoe ze thee produceren en wat het verschil met hun buren is. En proeven proeven proeven. Eindeloos fascinerend!
